شاید باور این مطلب برای شما سخت باشد:
در طول تاریخ مردان و زنان (اگر کمی واقع بین باشیم، بیبشتر خانم ها) برای اینکه زیباتر جلوه کنند کار‌های خطرناک و ناسالمی را روی خود انجام میدادند.
اکثر مردم با چشم‌هایشان دنیا و زیبایی‌های آن را می‌بینند:
در نتیجه خیلی از افراد هم می‌خواهند در نگاه دیگران و جامعه زیباترین باشند، چرا که فکر می‌کنند ظاهرشان بر موقعیت فردی و اجتماعیشان تأثیر گذار است.
البته تمامی این ها بستگی به زمان و مکان زندگی شما دارد:
به این معنی که ممکن است در برخی فرهنگ‌ها اضافه وزن و داشتن پوستی سفید یا رنگ پریده نشان زیبایی باشد، اما در برخی مناطق ریزنقش بودن و داشتن پوستی تیره میزان زیبایی شما را تعیین کند.
در واقع این نکته مهم است که آدمی دست به انجام هر کاری بزند نمی‌تواند نظر همه را به خود جلب کند چرا که زیبایی امری نسبی وتعریف آن درهر چشم و نگاهی متفاوت و خاص میباشد.
یکی از راه‌های درمان طاسی در گذشته:
آنها مدفوع مرغ را روی سر خود قرار میدادند و معتقد بودند ترکیب آن با موادی که پتاسیم دارد به رشد مو کمک می‌کند.
در انگلستان در سال ۱۵۰۰ قبل از میلاد:
پادشاهان غلامی داشتند که کارشان همراهی پادشاه برای رفتن به دستشویی بود و باید بعد از او همه جا را تمیز میکردند.
روش زنان در مصر باستان برای جلوگیری از بارداری:
آنها از مدفوع تمساح استفاده میکردند و طرز استفاده هم این بوده که آن را با اسانس‌های معطر مخلوط میکردند و آن را به شکل قرص میکردند.
مردم برای آرایش صورت خود از مواد سربی استفاده میکردند:
نتایج این کار افتادگی و شل شدن پوست بود. تا سال‌ها داشتن پوستی با رنگ پریده مد بود و نشان از این داشت که فرد ثروتمند است و تمام روز خود را زیر نور خورشید نمی‌گذراند. یکی از راه‌هایی که این رنگ پریدگی را بیشتر می‌کرد استفاده از مواد سربی بود که به صورت می‌زدند.
زنان با مدل موهای در خطر آتش گرفتن:
در قرن ۱۷ برای روشن کردن فضا از لوستر‌هایی با شمع استفاده میکردند و این مدل مو که خیلی بالا بسته می‌شد ممکن بود با آتش شمع بسوزد.
شانه ها در سال ۱۸۰۰:
مردم از شانه‌هایی استفاده میکردند که ممکن بود منفجر شوند. این شانه‌ها که از سلولید ساخته می‌شدند بنابراین نباید در معرض نور خورشید و یا منبع گرما قرار می‌گرفتند چرا که به راحتی منفجر می‌شدند.
استفاده از گچ روی پوست صورت:
از گذشته این راهی بوده برای سفید‌تر شدن پوست صورت. اما در قرن ۱۷ و ۱۸ زنان گچ را می‌خوردند و مریض می‌شدند تا مطابق معیارهای زیبایی آن زمان باشند. برای اینکه خوردن گچ آنها را بی حال می‌کرد و این کار در آن زمان آنها را زیبا جلوه میداد.
