خانه » پیرسینگ چیست و چه عوارضی دارد؟
پیرسینگ یا سوراخ کردن بدن جز عمل های زیبایی است که در آن برای آویزان کردن زیورآلات قسمت های مختلف بدن را سوراخ می کنند. این عمل زیبایی در نواحی مختلفی از بدن نظیر بینی، لب، ناف، زبان، گوش، ناف و گاهی نقاطی از شرم گاهی انجام می شود. امروزه پیرسینگ لب، بینی، ناف و گوش از محبوب ترین انواع سوراخ کردن بدن و استفاده از زیورآلات در آن نواحی است. قسمت های انجام به علاقه افراد بستگی دارد برخی حتی بر روی زبان خود نیز این عمل را پیاده سازی می کنند.
از جمله خطرناک ترین انواع پیرسینگ می توان به پیرسینگ چشم و ناحیه تناسلی اشاره کرد. اگرچه بسیاری افراد تصور می کنند انجام این روش کار ساده ای می باشد اما باید گفت عمل پیرسینگ کار ساده ای نمی باشد و به قدری از حساسیت بالایی برخوردار است که جز عمل های زیبایی محسوب می شود. بنابراین برای انجام آن حتما باید به یک متخصص با رعایت قواعد بهداشتی مراجعه نمایید.
ما در این مقاله می خواهیم پیرسینگ، انواع آن و عوارضی که در بر دارد را مورد بررسی قرار دهیم. برای آشنایی بیشتر با آکادمی عالی عریس همراه باشید.
پیرسینگ (Piercing) به معنای سوراخ کردن بدن و آویزان کردن اشیا تزئینی و زیورآلات است. همه ما می دانیم که سوراخ کردن گوش و آویز تزئینات و زیورآلات پدیده جدیدی نیست و از ایام قدیم در فرهنگ ما وجود داشته است.
اما پیرسینگ امروزه پدیده وسیع تری از سوراخ کردن گوش است به طوری که شامل انواع قسمت های بدن و صورت می شود. شکل امروزی پیرسینگ یا سوراخ کاری بدن از کجا شکل گرفت؟
سوراخ کردن بدن از ایام قدیم میان اقوام مختلف به شکل های مختلفی وجود داشته است. مصریان باستان و تمدن های خاورمیانه هر کدام با توجه به سنت ها و اعتقادات خود بخشی از بدن یا صورت مثل گوش، بینی، زبان، لب یا سینه را سوراخ کرده و جواهرات از آن آویزان می‌کردند. اما پیرسینگ امروزی حدود پنجاه سال پیش بین جوانان غربی رایج شد.
این افراد که عموما عضوی از گروه های موسیقی خاص بودند، با استفاده از سوراخ کردن قسمت های مختلف بدن و آویزان کردن زیورآلات قصد داشتند خود را با سایر مردم متمایز جلوه دهند.
با این کار آن ها می خواستند طرفداران را جذب خود کنند. رفته رفته پیرسینگ بین افراد جامعه و اقوام مختلف رواج یافت که راهی به ایران نیز توانست پیدا کند.
پیرسینگ بدن شامل انواع مختلفی می باشد که در قسمت های مختلف بدن انجام می شود. مردم براساس علاقه خود در سراسر دنیا بخش های مختلفی از بدن خود را سوراخ کرده و از آن زیورآلات مختلفی آویزان می کنند. برخی پیرسینگ‌ها به صورت موقتی می باشند مثل پیرسینگ مغناطیسی و پیرسینگ چسبی، اما برخی دیگر دائمی هستند و نیاز به انجام عمل زیبایی توسط پزشک متخصص دارند. در ادامه انواع پیرسینگ را معرفی خواهیم کرد.
پیرسینگ گوش (Ear Piercing) یکی از محبوب ترین و رایج ترین نوع سوراخ کردن و آویز زیورآلات است. انجام این عمل که در ایران از ایام قدیم تا به امروز محبوبیت خاص خود را داشته هزینه کمتری نسبت به سایر انواع دیگر دارد و طول دوره درمان، همچنین میزان درد آن نیز کمتر است.
در صورتی که به پرسینگ گوش علاقه دارید از مدل های ساده و کم خطر پیرسینگ گوش در بافت نرم گوش خود استفاده کنید. این نوع پیرسینگ معمولا در قسمت لاله و غضروف گوش انجام می شود. عموما قسمت لاله گوش درد چندانی نخواهد داشت و به سرعت بهبود پیدا می کند اما بخش غضروف گوش با درد بیشتری همراه بوده و دیرتر از لاله گوش بهبود پیدا خواهد کرد.
توجه داشته باشید بخش غضروفی بسیار آسیب پذیر است و امکان عفونت در آن و سرایت به گوش وجود دارد. از جمله عوارض پیرسینگ گوش می توان به درد، قرمزی، تورم، سوزش، خارش، بروز حساسیت پوستی و ترشحات اشاره کرد. برای جلوگیری از حساسیت و عفونت های احتمالی حتما این کار را در مطب پزشکی یا کلینیک های زیبایی تحت نظر افراد متخصص انجام دهید.
پیرسینگ بینی (Nose Piercing) که به سوراخ کردن بینی و افزودن اشیا تزئینی نیز معروف است درد کمتری را نسبت به نوع پیرسینگ گوش دارد و البته روال کار پیچیده تری نیز دارد.
در این نوع ممکن است یک یا هر دو پره بینی سوراخ شده و جواهرات کوچک یا حلقه های ساده از آن آویز شود. سوراخ کردن بینی انواع مختلف دیگری نیز دارد که نسبت به سوراخ کردن بینی خطرناک تر هستند و شکل عجیب و غریبی نیز دارند.
برای نمونه در یکی از انواع عجیب پیرسینگ بینی، ایجاد سوراخی در بافت نرم تیغه میانی بینی و اضافه کردن حلقه به آن است. طبیعتا این نوع سوراخ کردن بینی به مهارت بالایی نیاز دارد و هرگونه سهل انگاری ممکن است تیغه میانی بینی را پاره کرده و به بافت آن آسیب وارد کند.
طول درمان این نوع پیرسینگ بین چند ماه تا یک سال است و به مراقبت زیادی نیاز دارد. از عوارض جانبی می توان به خونریزی محل پیرسینگ بینی، ورم کردن و ترشح مایع چرکی اشاره کرد. علاوه بر این عفونت پیرسینگ بینی بسیار خطرناک است و ممکن است باعث بروز مشکلات تنفسی نیز شود.
پیرسینگ لب (Lip Piercing) دو نوع دائمی و موقتی دارد. در پیرسینگ موقتی پوست سوراخ نمی شود و با استفاده از چسب یا آهنربا شی زینتی به لب اضافه می شود. در صورتی که در پیرسینگ دائمی بافت لب در نقاط مختلف سوراخ شده و تزئیناتی نظیر حلقه یا نگین به آن اضافه می شود.
سوراخ کردن لب ممکن است در بالای لب، کنار لب یا لب پایینی (Labret) صورت گیرد. پرسینگ لب نسبت به گوش و بینی محبوبیت کمتری دارد و از عوارض بیشتری نیز برخوردار است.
خونریزی، احتمال عفونت، آسیب به اعصاب، کلوئید یا گوشت اضافه، احساس خارش، آسیب به دندان و لثه و خطر ابتلا به بیماری های عفونی نظیر هپاتیت و ایدز از شایع ترین عوارض پیرسینگ لب است.
پیرسینگ زبان (Tongue Piercing) یکی دیگر از انواع پیرسینگ است که به تازگی طرفداران خاص خود را پیدا کرده است. در این روش بافت نرم زبان به روش های مختلف سوراخ می شود و یک میله به عنوان تزئینات از آن عبور داده می شود.
پیرسینگ زبان حساسیت و خطر زیادی دارد و معمولا عوارض جانبی زیادی به همراه خواهد داشت. به همین جهت برای سوراخ کردن زبان باید به مراکز معتبر و بهداشتی مراجعه کنید.
از جمله عوارض جانبی ای نوع سوراخ کردن می توان به خطر خفگی، عفونت شدید زبان، آسیب به دندان و لثه و آبریزش بینی، احتمال ابتلا به بیماری‌های عفونی مثل هپاتیت B، اختلال در حس چشایی، اختلال در بلع غذا، اختلال در عملکرد بزاق دهان و گوارش غذا، هپاتیت C و عفونت آنژین لودویگ و .. اشاره کرد.
توجه داشته باشید اگر به بیماری های قلبی مبتلا هستید، از انجام پیرسینگ زبان خودداری کنید. زیرا آنتی بیوتیک های تجویز شده برای بعد از پیرسینگ برای قلب ضرر دارد و عفونت باکتریایی احتمالی ناشی از پیرسینگ زبان برای قلب خطرناک است.
پیرسینگ چشم (Eye Piercing) یکی از خطرناک ترین انواع پیرسینگ است. در این عمل یک نگین تزیینی و بسیار کوچک در لایه خارجی چشم قرار می‌گیرد.
پیرسینگ چشم حساسیت بالایی دارد و احتمال بروز عفونت چشم، مشکلات بینایی، حساسیت چشم و خشک شدن چشم به شدت وجود دارد. طبیعتا قرار دادن یک جسم خارجی روی چشم تا چه اندازه ممکن است آزاردهنده و خطرناک باشد. به همین دلیل این روش را با تفکر بیشتری انجام دهید.
پیرسینگ ابرو (Eyebrow Piercing) یکی دیگر از سوراخ کردن های سطحی پوست است. در این عمل سوزن را به صورت عمودی از یک طرف بافت ابرو وارد کرده و از سمت دیگر خارج می کنند. در نهایت یک میله‌ی تزئینی منحنی شکل یا یک حلقه در این سوراخ قرار می دهند.
این نوع سوراخ کردن نسبت به سایر انواع پیرسینگ درد کمتری دارد اما احتمال بروز عفونت زیاد است. پس زدن حلقه یا جوهر از مهم ترین عوارض این نوع پیرسینگ است. بدین ترتیب نیاز است که سوراخ کردن ابرو را در یک عمق مناسب از پوست انجام دهید و از یک جواهر با اندازه و جنس مناسب استفاده نمایید.